dinsdag 17 juni 2014

schoolreisje

Het was vrijdag de 13e. we zouden op reisje gaan met de club. Toen moesten we worden uitgezwaaid. Toen waren er een heleboel mensen bij Wiebe die gezellig met elkaar zaten te wachten totdat de bus kwam die ons naar Limburg zou rijden. Toen werd het al gezelliger want de bus kwam maar niet. Ha, gelukkig, daar is de bus. Toen werd iedereen ongerust of alles er wel in kon. Toen gingen Hans en Wouter aan de gang. Toen bleek dat er heel veel in de bus paste. En toen konden we gaan. Alle meesters en juffen en moeders zwaaiden ons uit. We wilden wel onder de banken, maar dat paste niet meer omdat onder elke bank kratjes zaten.
















Toen werden we ook nog gelukgewenst door de bovenmeester, die door een lastig ongeluk niet met ons mee kon. Dat vond de klas best wel vervelend. maar wel fijn dat hij er weer bij was.
















In de bus werd het al snel erg gezellig. Snoepjes en andere lekkernijen gingen van hand tot hand. toen stopten we wel nog een paar keer onderweg. Toen moesten we naar het landschap kijken. Gelukkig konden we weer snel verder. Iedereen bemoeide zich met de route. Gelukkig maar dat we Dik bij ons hadden want die wist de weg. wat was de route mooi!

















Toen kwamen we bij de huisjes. Daar was het al heel gezellig gemaakt door juffrouw Christel en meester Robert. En lekker dat ze  hadden gekookt!! Toen werd het pas echt gezellig. We mochten oranje slingers ophangen in de bomen en vlaggen overal laten wapperen. Er kwam wel een meneer van een ander huisje die vroeg of we stiller konden zijn. Dat vonden we best wel balen! Gelukkig konden Wiebe en Ronald hem humeur sussen. Toen kwam het mooiste van het hele schoolreisje. We mochten met z'n allen naar het voetbal kijken. Wouter maakte Lex zo mooi. Dat moest wel geluk brengen. Toen begon de wedstrijd. Toen vielen alle goals. Toen waren we superblij! Toen gingen we slapen want we moesten vroeg weer op.
















Toen was het vijf uur in de morgen. We moesten opstaan want we zouden die dag een stukje gaan fietsen. Vijf uur is best wel vroeg, hoor! Toen ging een groepje van vier  op weg. Het leek of een ervan er niet zoveel zin in had. Die staat dan ook niet op de foto. Jammer he?

















Toen was het kwart over 9. Iedereen zat nu op de fiets. Het was een mooie tocht. Alleen ging het zo vaak omhoog en ook weer omlaag. Dat was gewoon niet meer normaal. Er waren ook andere schoolreisjes, dachten wij. We zagen wel 15.000 fietsen onderweg ofzo. Maar we hadden er helemaal geen last van. Juf Christel had er zelfs gemak van want ze kon niet meer uit haar pedalen komen en moest door een galante ridder worden opgevangen. Leuk was dat, joh! En iedereen maar omhoog en omlaag, en omhoog en omlaag, en omhoog en omlaag. Best wel vermoeiend, hoor.
































Op een gegeven moment ging het niet meer zo goed met Ad. Het leek alsof hij helemaal niet meer vaart kon maken. Er zat hem duidelijk iets dwars! Ha, gelukkig, daar was de Boels. Daar ging een boel in, joh! Toen ging het meteen een stuk sneller met hem. Wel je kleren weer netjes doen, Ad.























Toen was het half 7. Toen kwam de eerste groep weer aan bij het begin. Toen was iedereen blij. Iedereen kreeg een Gulpener. Dat ging er in als bier. Toen werd het een uurtje of 7. Gelukkig, daar kwam ook de tweede groep weer aan. Toen begon ook de zon nog eens te schijnen. Wat een feest. Toen moesten we nog wel terug fietsen naar de huisjes…..




















Meester Robert had aan het eind van de dag nog een mooie verrassing voor ons: PIZZA! We gingen wel wat vroeger naar bed als de vorige nacht, maar niemand vond dat erg. De volgende morgen was het weer gezellig met thee en koffie en broodjes en toen moesten we de spullen weer pakken want de bus stond klaar. Jammer, maar ja. In de bus terug werd het weer erg gezellig. Er was nog wat worst en chips en zoute stokjes en oranje borrelnoten en gelukkig hadden we ook wat te drinken erbij. Dik zou de route doen, maar Ad wist het beter. Toen reden we verkeerd. Toen begonnen we een beetje te mopperen. Gelukkig hadden we meester Robert nog. DiĆ© ging voorop rijden en meteen waren we weer op de goede weg. 
Moe maar vrolijk kwamen we aan op Sjee Noe, waar we werden opgewacht door heel leuke mensen. De moeders kwamen nog even langs en het werd steeds leuker. 

Het was een heel leuk schoolreisje en volgend jaar hoop ik dat het nog leuker wordt.

Dit was mijn verslag.













2 opmerkingen: