Nieuwjaarsreceptie: Bestuur bedankt! 🤔

Langs deze onsympatieke weg wil ik de gelegenheid te baat nemen om ons onvolprezen bestuur hartelijk te bedanken voor de wederom uitstekend georganiseerde nieuwjaarsreceptie. Ik druk dan ook de warme hoop uit dat zij dit nog vele jaren, maar dan niet op dezelfde wijze, zullen gaan initiëren.

Wat een geweldig idee om de nieuwjaarsreceptie, die toch wordt gehouden in winters januari, in de openlucht te houden. Ik had gelukkig mijn sjieke leren schoenen aangetrokken met dunne, eveneens leren, zool. Na een kleine tien minuten begonnen de eerste tintelingen zich meester te maken van mijn tenen. Na een half uur waren mijn voeten verder gevoelloos.

Wat een topidee was het om heerlijke glühwein te maken. Lekker warm. Helaas zat er volgens mij ook nog wat anders in, wat sterkerders. Daar lag volgens mij mede de oorzaak dat een aantal van de gewaardeerde gasten enigszins onwel was na de receptie.

Hooggewaardeerd was de nieuwjaarstoespraak van het bestuur. In een vlammend betoog was het lang zoeken naar positieve punten. Daar kunnen we nog even mee door.

Ook super waren de op hout gebakken oliebollen. Ons bestuur had voldoende beslag gemaakt om de hele wijk Twekkelerveld van oliebollen te voorzien, maar nee, er werd niet gedeeld. Het was alleen voor de gasten. Oliebollen eten tegen de klippen op. Maar wel lekker. Toen we met ons allen deze meelballen naar binnen hadden gewerkt was het de beurt aan de, door het bestuur geschonken, bittergarnituur. Heerlijke hapjes, gebakken in de olie van de oliebollen. Helaas waren deze hapjes niet zozeer gebakken alswel gekookt. Dat maakte de bitterballen, bamischijfjes, frikandelletjes, loempiaatjes heel bijzonder.
Het kan zijn dat menig bezoeker aan de receptie nadien enige last had van deze lekkernijen.

Een buitengewoon goed idee van ons bestuur was het aanleggen van enige vuren. Nonchalant met spiritus aangestoken houtblokken brandden als fakkels. Het gaf een heel Kerstige sfeer. Op de een of andere manier leek het wel een kerstmarktje, maar dan zonder mistletoe. Ook het Johmasaladebakje dat zo kunstig was bewerkt om een verplichte donatie te doen voor het goede doel gaf het Kerstgevoel zo treffend weer. Weer een tientje armer.

Het hoogtepunt van al dit fraais was de spontane ontbranding van de nijverig gesprokkelde kerstbomen. Wat een vuur! Wat een gespetter!. Kleine kinderen, aldaar aanwezig, barstten in paniekerig huilen uit bij zoveel moois.
Jammer alleen dat de rook die bij dit spektakel vrijkwam danig op de longen sloeg. De volgende dag was er nog steeds een zekere kortademigheid te bespeuren bij een aantal fietsers. De anderen hadden zoveel ademnood dat zij helemaal niet zijn komen opdagen tijdens de zondagtocht.. .

Ook jammer dat de verfijnde geur van al dat gestook in de kleren ging zitten. Alles stonk zo indringend naar rook dat de kleding van menigeen terstond in de afvalbak terechtkwam. Er was een aanwezige die aangaf dat zijn haar, zelfs na een grondige douchebeurt, niet meer rookgeurvrij te krijgen was.

Kortom, bestuur, niets dan lof...... Ik hoop dat de stomerijkosten verhaald kunnen worden middels korting op de consumptiekaarten.

De volgende dag werd er wel lekker gefietst met een fijne ontvangst bij Herman en Ineke. De sauna was aangewarmd, maar helaas, niemand had trek. Wel in de voortreffelijke hapjes.