maandag 5 oktober 2015

De huldiging van soldaat ´altijd op kop´.

Jubilea, of in OSVVE-termen te blijven, jubileuh, we hebben er als club al een heleboel meegemaakt. We worden allemaal een beetje ouder, net als onze club. Eenieder die de groene brigade enigszins kent weet dat we van alle jubileuh een feest maken. Of Kolonel J.A. van Dalen dat besefte toen hij ons uitnodigde om aanwezig te zijn bij de viering van het 36-jarige dienstverband van onze soldaat Ronald, dat is niet helemaal zeker. Wel zeker is dat deze vriendelijke Kolonel niet snel zal vergeten wat een dertig koppen tellend gezelschap OSVVE'ers weet te veroorzaken bij een bezoekje aan de officiersmess. Maar daarover later meer. 
























Het feest begon om 13.00 uur scherp, op het moment dat er drie bussen van het Leger het plein van onze nieuwe kantine op reden. Precies genoeg zitplaatsen voor onze leden met aanhang, een aantal kratten sportdrank en een defecte wipkip. Onderweg naar de Luitenant Kolonelk Tonnet kazerne werd er onder inspirerende leiding van Wim M. een lied ingestudeerd. Met een overstap onderweg werden ook de passagiers in de andere bussen op de hoogte gebracht van de tekst en al zingend werd de streng bewaakte poort van de kazerne gepasseerd. Streng bewaakt, het is natuurlijk staatsgeheim wat onze Ronald doet en met die gedachte wilde men Lex al voor het hek tegenhouden. Laatstgenoemde zette echter een flukse demarrage in en wist de poortwachters te omzeilen. De kanonnen die overal op het terrein stonden opgesteld in afwachting van onze komst zwegen gelukkig, zodat we veilig bij de exercitieplaats arriveerden, net op tijd voor de plechtigheid.












Op het helikopterdek, met prachtig uitzicht op Zwolle en Dronter, was Het Leger voorbereid op onze komst. Twee imposante pantservoertuigen bewaakten de rijen stoelen voor het bezoek. Ronald strak in uniform, met lange wapperende blonde haren onder de baret, kreeg een toespraak en een gouden medaille voor zijn verzameling. Waarom Het Leger Ronald dankbaar was, dat begrepen we allemaal niet zo. De afkortingen, die ook tijdens de receptie door de lucht vlogen, waaiden uit over de vlakte. Het maakte niet zoveel uit, Ronald werd "voor bewezen diensten" bedankt, er werd gesalueerd, gemarcheerd en 'plaats rust' geroepen en er was een receptie.
























Op die receptie, in de oude artilleriemess uit 1876, waren er meer toespraken, cadeau's en een optreden van de OSVVE. Op de tonen van YMCA werd er vrolijk gezongen over Soldaat Ronald die rondjes geeft. Namens het bestuur kreeg onze soldaat een krik en een wipkip uitgereikt, het was het bestuur onlangs ter ore gekomen dat hij graag wipte en krikte en daar werd een bijdrage aan geleverd. Na al dat gepraat werd er een aanslag gepleegd. Een fatale aanslag op de drankvoorraad wel te verstaan. De Enschedese sportdrank was al snel op, de Amsterdamse en Dommelsche sportdrank verdween daarna in dorstige kelen en toen ook de laatste flesjes Palm sportdrank leeg waren werd het gezelschap snel afgevoerd naar de restauratie voor een welkome maaltijd. Het was woensdag, dus tijd voor de Blauwe hap, voor niet ingevoerden, we aten een bord nasi.













De rondleiding was echter nog niet afgelopen, adjudant Ronald had nog een laatste verrassing in petto, een bezoek aan de zelfgetimmerde bar van de compagnie. Plots werd duidelijk waar Kolonel van Dalen over sprak toen hij het had over de "bewezen diensten", onze Ronald heeft eigenhandig, na uitzendingen over de hele wereld, een prachtige gezellige bar gebouwd. Het doet ons vermoeden dat hij om die reden ook zo vaak op uitzending of oefening moet, kennis moet je delen tenslotte. We zullen verder maar zwijgen over de taferelen die volgden, duidelijk was dat het nog lang onrustig was op de Luitenant Kolonel Tonnet kazerne...

















Tot slot een woord van dank aan onze adjudant en zijn collega's. Voor het uitmuntende vervoer, de hartelijke ontvangst en het feit dat men zonder blikken of blozen dertig 'burgers' toeliet bij de plechtigheid. Het schijnt niet vaak voor te komen dat er zoveel mensen van buiten een gelegenheid als deze bijwonen en dan al helemaal niet zo uitbundig als de fietsclub. Deze fietsclub biedt dan ook hierbij haar diensten aan, als het oorlog wordt, kunt u ons oproepen! Wij passen dan wel op de bar! Geef acht!  
EJ.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten