Ut van de Lut 2015: nat, veel eten en de laatste keer vanaf Chez Nous

Dozen vol bananen had ons bestuur aangekocht. Voor al die sportievelingen die zich zouden wagen aan de mooiste tocht van Twente: De Ut van de Lut. Vorig jaar was de tocht nogal verregend, en ook nu werkte het weer niet echt mee.  De meivakantie deed daarbovenop ook niet echt veel goeds voor het deelnemersaantal. Kortom, het bestuur kan nog maanden genieten van almaar bruiner wordende bananen.

Hij was er wel, deze nestorische buffelaar. Zonder een onvertogen woord vertrok hij voor de koningsafstand. 

Onze voorzitter, scheidend voorzitter, sprak de verschillende groepen moed in en gaf hen de kracht om vooral dóór te gaan. Daarna gidste hij persoonlijk zelf de dames en heren van de 40 km. Sander, één van de voorrijders was zichtbaar ontroerd, maar dat is niet echt te zien, omdat de foto nogal onscherp is.

En weg was de club. Nog zo'n nestor. Op kop. Met zichtbare moeite kon de groep in zijn wiel blijven. 

Er zijn er al vele: foto's van fietsers op de rug bekeken. Niet de mooiste meestal, maar deze laat wel zien dat het hard ging. De bomen flitsten voorbij. Hier werd minstens 28,5 gereden. 

Sander, samen met Erik Jan de voorrijder. Voortreffelijk kweten zij zich van hun taak. Sterker nog, als er al een fietser even kop wilde fietsen om te laten zien dat ie ook oersterk was, werd hij vrijwel meteen van de kop afgejaagd door de twee lijders (leiders)

Gezwoeg door de modder en de regen. Op weg naar de koffie. En het appelgebak. Op onnavolgbare wijze had de routeplanner deze pauzeplek gesitueerd op 85 km. Goed voor de moraal, dat wel. Nu hoefde je nog maar een dikke 25 km te fietsen en dan was je er al.

U ziet het, het plezier straalt eraf.

Hij zei niet erg veel tijdens de tocht. Sterker nog, je moest hem echt verleiden tot spreken want hij was volledig bezig met de prestatie. En dat als training, want volgende week gaat ie alweer naar de Alpen. Zulke mensen zijn onverwoestbaar!

Rugoverzicht. Tja.....

Je hebt mensen, tegendraadse mensen en Hansje. Die is zo tegendraads dat hij zelfs zijn handschoenen verkeerd om aantrekt. Niet dat het veel goeds oplevert, maar het is wel een statement. Bravo Hans!

Het cateringteam was tijdens het fietsen der anderen druk aan het werk gegaan om de natte, vermoeide meute te voorzien van een stevige versterking van de inwendige mens. Ook ons bestuur, vooral Ronald was niet te beroerd om zijn verantwoordelijkheid te nemen en in fietskleding de kok uit te gaan hangen. Met succesvol resultaat kan gezegd worden. 

Want dit kan met recht een flink bord eten worden genoemd. Dat viel in goede aarde. Er waren er genoeg die hard moesten zwoegen om het bordje leeg te eten. Maar de kwaliteit was van hoog culinair niveau en daar gaat het toch maar om. 

Aan het eind zijn er natuurlijk de nodige lofuitingen aan deze en gene, maar namens de herinneringscommissie hield Maarten wel een erg opzienbare toespraak. De toeschouwers hingen aan zijn lippen. Waar het over ging weet verder niemand meer en dat veel van de gadgets appeleerden aan de vrouwelijke behoeftes in de vorm van tasjes, spiegeltjes en wat dies meer zij, dat zijn we allemaal vergeten. Maar.....

Hebben we hier de nieuwe voorzitter aan het woord gehoord?

De laatste aan de bar. Na ontelbare Utten van de Lut was het nu de laatste keer dat de tocht op deze wijze op Chez Nous is geeindigd. Natuurlijk werd dat in stijl gedaan. Daarna werd alles netjes opgeruimd en aan kant gedaan. Aan alles komt een eind, zegt het cliché. Dat is hier niet anders. Dus dan maar met opgewekt gemoed en een positieve duim.

Op naar volgend jaar!!