"Het was een prachtige zondagochtend. De opgestapelde takkenbossen waren overal in het Twentse landschap nog in vol ornaat te zien, voordat zij die avond in het avondschemer in de brand zouden worden gestoken. Maar het was nog ochtend en vol verwachting met met gezonde spanning waren een aantal (meestal al wat oudere) heren naar de Groot Bruninkstraat afgefietst om deel te nemen aan een oeroud ritueel. Deze traditie, passend in de zo kenmerkende Twentse cultuur, vindt elk jaar plaats op eerste Paasdagochtend. Zo ook nu dus.
Vanuit de Saksische of oud Tubantische culturen is het de gewoonte om je foerage te verstoppen voor de vijand of voor een te inhalige stamgenoot. Deze verstoptruc werd soms zo gedegen uitgevoerd dat de mannen zelf niet meer wisten waar hun maaltijd of drankjes hadden gelaten. Dat leverde enorme zoekpartijen op waarbij de onderste steen naar boven werd gehaald. Men vermoedt dat de Hunebedden uiteindelijk hierdoor zijn ontstaan.
Vanuit deze boeiende traditie gaven de heren van de OSVVE zich weer over aan hun oergevoel. Het bestuur had beugels verstopt in de oerbossen van chez Nous. De leden gingen geestdriftig aan de slag om deze lekkernijen tevoorschijn te krijgen. Wie was de gelukkige die de eeuwige roem bemachtigde bij het binnenslepen van de trofee?
En daar kwam de succesvolle strijder tevoorschijn uit het bos. Aan zijn arm een flinke hoeveelheid gerstenat, waarmee hij (hij zeker) de dag goed door zou kunnen komen. De overigen dropen zeer teleurgesteld en gefrustreerd af.
Na dit zo masculine ritueel werd het tijd voor een ander cultureel hoogtepunt. Broer Konijn gaf een lezing over de onderdrukking van het konijnengeslacht ten opzichte van de zo superieur geachte haaspopulatie. Gebiologeerd luisteren de aanwezige heren naar deze verhandeling waarin zo schrijnend aandacht werd gevraagd voor de verschopten onder ons.
Waarschijnlijk is er daarna nog wel even gefietst. Het weer was er geschikt genoeg voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten