Vrijdag, de start
Tot de tanden gewapend met motivatie en fietsplezier vertrok een uitgelezen gezelschap richting het oosten waar een weekend vol tandwielen op de groep zou wachten. Agnes had heerlijk appelgebak klaar staan en gezellig ouderwetse filtermaling koffie. Koffers in de camper van Jan en weg kon het spul.
vrijdag, de stijl van fietsen
Er moet hoe dan ook spanning in de groep hebben gezeten, want aanvankelijk leek het niet op fietsen. Met een moordend tempo van 21 was het 10 minuten (hooguit) op de fiets en daarna weer stoppen. Plassen, iets verschuiven aan de fiets, jasje uit, jasje weer aan, weg verkeerd, GPS instellen, GPS met de andere vergelijken. Zo fiets je een groep aan gort. Dat het nog langzamer kon was te zien aan de opbouw van de tocht: de eerste 80 kilometer gingen net zo snel als de laatste 20. Dat had waarschijnlijk te maken met het gebrek aan vocht aan het eind van de tocht.
vrijdag, de foerage.
De coordinator Henk C, had het bijzonder goed gecoördineerd. Alles was vastgelegd. Dus was er geen enkele discussie mogelijk over gewenste halteplekken. Kaffee uni kuchen. (of een brötchen Met). Maar gaandeweg werd er steeds meer, en met succes gedramd over een drankje bij een pleisterplaats. Niet iedereen wilde al zo vroeg in het schuim happen.
Henk T hield van begin tot (bijna het) eind de kop er volledig bij.
Maar of hij er gelukkiger door de wereld inkeek kon niet meteen worden beaamd. Karakterjongens zijn het toch. Ondertussen begonnen de meesten het gerstenat steeds beter te waarderen. Het maakte de sfeer in de groep relaxter.
Vrijdag, de aankomst
Na een fikse tocht van 100 kilometer was het met elkaar fijn zitten op het gezellige terras aan de rand van de weg waar menig vrachtwagen passeerde. Ruud presenteerde aan Henk Takens een foto waarop hij het waarschijnlijke nieuwe tenue showde. Henk was niet geheel "amused". Hij lachte als een boer met kiespijn. zo dik was hij toch niet?
Vrijdag, de avond
Jongensgroepen moeten hoe dan ook de stad in. Dus waarom zou deze groep anders zijn. Herman had zijn beenstelsel nog niet zo op orde dat hij hele einden kon gaan lopen. Daar werd door ons onvolprezen organisatiecomité een boodschappenkarretje ingezet. Daar kon Herman nog een heel eind mee gaan. Wel jammer voor hem dat de drukkers steeds wilder en enthousiaster werden en dat maakt de stabiliteit niet groter.
De groep kwam uit in een heel gezellig cafe waar volgens oud Duitse traditie nog een ouderwetse braakbak was geïnstalleerd, inclusief steunhendels. Er kan worden gezegd dat niemand van de groep op welke wijze dan ook gebruik heeft gemaakt van de bak.
Vrijdag, de ontmoeting
In het cafeetje was een select groepje mensen aanwezig. Sommigen vielen op. In de eerste plaats een zeer luidruchtige Duitser die niet te beroerd was om te pas en te onpas rondjes weg te geven. Vierde hij een feestje? Nee hoor. Hij had vandaag zijn moeder begraven. Helemaal op het laatst "kakte" hij een beetje in. Dan was er nog de man die trots vertelde dat hij al 37 jaar niet had gewerkt omdat hij een scherf in zijn hoofd had gehad en 5 maand in coma had gelegen. Hij vond het geen enkel probleem om dit verhaal aan alle Holländer afzonderlijk te vertellen. Leuk dat daarbij zijn ondergebit spetterend meebewoog met zijn verhaal. Dan was er nog de vrouw die geen gevoel voor humor had. Of was de mop van Herman niet zo leuk……..
De fantastische avond eindigde in een zoektocht naar een verdwaalde fietser, die ondanks intensief telefoonverkeer lang onvindbaar bleef.
Kortom na één avond kan gezegd worden dat het hele dorp nu wel weet wie de OSVVE.
Zaterdag, het ontbijt
stilte. verzuurde koppen
zaterdag, de tocht
Schitterend! en Lidian derbij.
Malepartus & Waldschlössjen
dramatische bediening in het eerste geval en mooi en goed in het tweede geval
zaterdag, de avond
Chinees, maak maar wat… bar en disco… niemand kwijtgeraakt……speciale fuif in de camper van Jan
Zondag, het vertrek
Zoals een goede gastvrouw betaamt had de mevrouw van het etablissement een kleine verrassing voor de groep. alvorens de "hordes" te beklimmen moest er een flinke borrel worden gedronken. Waar komt dat imago van ons toch vandaan? De borrel boerde nog flink wat kilometers op
Kortom. zeer geslaagd, uitstekend georganiseerd met extra lof voor de lapman. Met dank voor Henk Takens voor de koe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten