Zomerseizoen is gestart! En hoe!

Zomerse omstandigheden tijdens de eerste start vanaf onze permancence. Stralende zon. Klein windje. Alles zat mee voor een grote opkomst. En dat gebeurde dan ook. Ons bestuur heeft tijdens de jaarvergadering aangegeven dat de koffie voortaan gratis is. Ze hebben er niet bij verteld dat er een flinke restrictie aan is verbonden: Eén kan maximaal. Dat betekende dat driekwart met een droge bek zat te wachten tot ze konden vertrekken. Dat verhoogde de sfeer enorm. Muitende fietsers gingen mopperend op eigen houtje maar koffie zetten, maar dat is om meerdere gronden onwenselijk, want zo houdt ons bestuur natuurlijk geen overzicht meer. Dus een klemmende oproep om vooraf de groep van voldoende koffie te voorzien, want anders wordt iedereen sacherijnig van cafeïnetekort. En dat verhoogt het fietsplezier niet echt.

Dat was net achter de rug toen Ronald aangaf aan Hans Rutjes dat hij toch was smeermiddel nodig had voor zijn fiets. Dat wist onze saxspeler wel raad mee. Maar wat heeft hij in godsnaam (Godsnaam?) toch op de fiets gespoten. Dat lijkt wel witte verf! Een soort poederachtige substantie was het. Ronald heeft er niet noemenswaardig harder door gefietst.

Gelukkig, er waren weer een aantal gezichten bij die we al lang niet meer gezien hadden. Henk Dijs, John Middelhuis. En onze moeder Theresa, niet te vergeten. De groep van Lidian kreeg een flink deel van de tijd gezelschap van een Duits echtpaar dat gezellig keuvelend een tempo van dik boven de 30 hanteerde. Zwaar hijgend konden onze ploeggenoten meekomen. Jammer genoeg weigerden ze een aangeboden versnapering. Ze wilden boodschappen doen in Enschede.





















De tocht was verder heel prettig, met voor de jongeren onder ons een paar 'kluun-momenten" Alleen de groep was wel aan de grote kant. Behoorlijk aan de grote kant. Dat is niet altijd fijn fietsen. Dus na een aantal kilometers is er een schisma ontstaan in de groep. Wat heet, de hele groep viel uiteen in drie stukken. Een eenzaam tweetal, Ad en Wim van L, waren beide andere groepen kwijtgeraakt. Sneu pedaleerden zij gezamenlijk naar de thuisbasis, op zoek naar een groep. Voor Wim was het aanleiding om bij aankomst een enorme middelvinger naar zijn ploeggenoten op te steken. Dat is jammer, want dat haalt de moraal omlaag.