Ze waren niet allemaal meteen te herkennen. De koppen en lijven werden flink ingepakt om de gure wind zo weinig mogelijk vrij spel te geven.
Eindelijk gebeurde het weer eens: er werd over de specificaties van een wielrenfiets gesproken. Marcel heeft een nieuw ros, met tiptronic schakelsysteem. Heel fraai, superlicht, met accu. Die moest natuurlijk door de technische commissie eens bekeken worden. Marcel had er verbazend weinig moeite mee dat de route een naar stuk onverhard met steenslag aandeed. Hij legde, als zo vaak de laatste tijd, de zweep er flink overheen. Aangezien Henk een route had bedacht die de eerste 20 kilometer pal tegen de ijswind invoerde, is er inwendig flink gevloekt en getierd. Maar niks zeggen natuurlijk. Je wilt niet als pussy worden weggezet.
Het hoogte punt van de dag had natuurlijk de feestelijke uitreiking van de nieuwe broeken moeten worden. Glimmend van trots kwam Ruud binnen met een grote rugzak waarin de begeerde broeken zich bevonden. Met blij gemoed begon hij aan de verdeling.....
Maar die blijheid was snel weg toen bleek dat onze clubnaam volledig ontbrak op de broek. Woedend gooiden bestuursleden de broek terug naar Ruud. Diens gezicht betrok al meer en meer. Wat te doen?
Het kon niet anders; de tas werd weer gevuld en met gebogen rug toog de arme Ruud op pad om de komende dagen een ultieme poging te wagen om de broeken van onze naam voorzien te krijgen. Een bondscontactpersoon heeft ook zijn moeilijke momenten. Het bestuur probeerde hem nog een beetje, slapjes, een hart onder riem te krijgen, maar Ruuds weekend was verpest. En wij, die ons verheugd hadden op nieuwe, frisruikende broeken, moesten genoegen nemen met de wetenschap dat de verweerde oude broek nog maar weer eens gewassen moet worden.
Tijdens de evaluatie is de consumptiemap kritisch en creatief doorgenomen. Een jaarvergadering doet iets met de mensen. Meneer Hendriks, bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten