Een traditie van meer dan 25 jaar. elk jaar werd er naar Jacob van der Wolde gefietst. Hij was onze directeur sportif exceptionel van de OSVVE. Helaas is hij ons ontvallen vorig jaar. De groep die deze ontberingstocht steevast reed maakte eensgezind van deze traditie een doorstart in de vorm van een memorial. Het zou een tocht van 7 pensionado's worden en een werkzoekende. Helaas viel Klaas af wegens blessures. Dat was jammer want dan moest er altijd een alleen fietsen. Gelukkig viel dat tijdens de tocht erg mee.
Gerrit had zich goed voorbereid en zijn fototoestel in gereedheid gebracht. Daar zag hij dat zijn laatste foto van lang geleden op het toestel een afbeelding was van een poster van "Le Tour des Legends" Dat vond hij wel erg van toepassing op onze Jacobtocht. Hoezo grootheidswaanzin?
In verband met een blessure van Rinus, die kampte met een gekneusde rib beloofde Gerrit M een geheel geasfalteerde route. Dat bleek grootspraak; na enige honderden meters werd er al door zand en grint geploegd. en even later bleek het weer raakt te zijn. Arme Rinus gaf geen krimp.
Het was koud, veel kouder dan was gedacht en er werd wat afgeklaagd op het ros. Gelukkig was er weer de traditonele kouwe kip die de harten verwarmden, maar niet de vingers en de voeten.
Echt warm werden we onthaald in Goor waar bij de Vietnamees(?) chinees (?) Thai (?) heerlijk de verwarming snorde en de Warsteiner stroomde. Zoveel dat de eigenaar de voorraad moest aanvullen. Dat deed hij met graagte. De vrouw van de eigenaar wilde wel van de mooie groep een foto maken.
De tocht werd hervat richting Markelo. Gelukkig kon er bij jachtlust worden gepauzeerd. De barman had al sinds dinsdag onafgebroken naar ons uitgekeken. Hij wenkte ons achter het glas. Binnen was het bitter koud wat ons noopte de drankjes met handschoenen te nuttigen.
In Jachtlust begon de interessante discussie over de voordelen van het hebben van Koykarpers. Met beelden werd inzichtelijk hoe fijn deze vissen te dresseren zijn.
Op zoek naar het oorlogsmemorial in Markelo verfietste de groep zich nogal. We kwamen op een mooie plek uit waar Henk T (wie anders) een interessant weggegooid bord trof dat hij graag wilde hebben. Met vereende krachten en het gereedschap van Jan (wie anders) werd deze trofee buitgemaakt.
Bij het memorial heeft de groep nog even stilgestaan bij Jacob. Jan had een steen voor hem bij zich en besloot deze niet bij de gedenkplaats achter te laten. Later is dat allemaal goed gekomen, dank zij het Wapen van Markelo.
Bij de Pot kun je nog echt in een gelagkamer zitten. Samen met de dames van de Nordicwalkingclub was het er reuze gezellig. Jammer dat er over de bus met verpleegsters werd gesproken, de sfeer verstarde er zichtbaar door. Koykarpers was veiliger geweest.
Mensen wilden maar wat graag de groep vereeuwigen. Met passie werden de platen geschoten. Hier zijn we in Goor......
hier zijn we in Halfweg.....
Hier zijn we in Boekelo...... met dit resultaat.
Niet alles kan worden uitgelegd tijdens onze eerste jacobmemorial. Er was duidelijk het gevoel dat alles ineengreep en overal werd het inzicht helder dat de cirkels rond waren. Kortom, volgend jaar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten