Het is wat verwarrend allemaal. Vroeger had je zomerfietsers, in twee ploegen. In de winter had je de winterfietsers, in één ploeg. Dat waren vaste groepen met overzichtelijke deelnemers die in een voorspelbaar tempo hun koers reden. Aan het eind werd genoegelijk nagezeten door diezelfde, voorspelbare, vaste groep.
Dat is nu allemaal anders. Anja was startadres voor de winterfietsers. Om 10 uur was er één fietser die moest wachten op zijn maatje, die altijd later dan de afgesproken tijd aanwezig is, maar dat compenseert door geen koffie te nemen die de gastvrouw met zo veel aandacht had gezet op ouderwetse wijze.
Het winterpeleton was met z'n tweeën, een triest diepterecord.
Maar het jammere is dat geharde winterfietsers zich aan het afscheiden zijn van het peleton en zich aan het hardlopen wagen. Gelukkig meldden ze zich na afloop nog wel aan het broodje worst adres voor het informele gedeelte.
Door het koude weer komt het ook nogal vaak voor dat geoefende fietsers zich op ijzers wagen. Met allerlei schadelijke gevolgen. Gelukkig was er nog wel een schaatser bij de nazit.
Anderen, die toch zeer regelmatig op de fiets zitten, gaan op zondagochtend een potje voetballen op een Johan Cruijff veldje. Die zie je zelfs niet bij de informele nazit.
Waar gaat dit naar toe?
P.S.
Het fietsen was niet de moeite waard om te laten zien of te vermelden. Met twee man tegen de wind in stoempen is gewoon niet leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten