Wordt het tegen elkaar opbieden tijdens het winterfietsen?

Het weer was prima om te fietsen; niet te koud, niet te veel wind, geen neerslag. Kortom een groep van 12 winterfietsers vertrok bij Wiebe (T.E.A.M.) die deze keer bedankte voor de pedalen. In plaats daarvan haalde hij, samen met zijn teerbeminde, alles uit de kast om bij terugkeer de fietsers te voorzien van een overvloed aan etenswaren, alsof we een overlevingstocht zouden hebben gefietst. Dat viel mee. Er werd, rekening houdend met de macht van iedereen, gedoseerd gekoerst. De kou werd alleen gevoeld tijdens het banaantje en de lekke band van Robert.

Terug op het Varvik werd de tafel volgestouwd met de heerlijkste hapjes, waarbij een Italiaans tintje werd ontwaard. Brood met tomaat, kazen, worsten, olijven, ambachtelijke tomatensoep met ballen en daarna nog een fijne lasagne maakte dat iedereen die nog als vertrekadres fungeert dit seizoen zich nu al zorgen maakt over hoe dit te overtreffen.

Wiebe haalt uit de hele wereld artikelen die zijn gemoed prikkelen. Daarvan wilde hij de mede fietsers wel deelgenoot maken. De middag kreeg een vreemde wending, waar zou dit gaan eindigen. Perverse fantasieën in verschillende kleuren grijs werden ter tafel gebracht.

Maar gelukkig. Degenen die bleven bleken hun onschuldige inborst te hebben behouden. Er werd Oud Hollandsch gesjoeld. Eindelijk iets wat niet digitaal beschikbaar is. Wat een keurige mensen toch!

De schrijver dezes had een afspraak met vrienden die hem hadden uitgenodigd om te komen eten. Zoiets sla je niet makkelijk af. Het begon met een biertje, worst, kaas en olijven. Daarna was er een stevige tomatensoep met ballen. Het hoofdgerecht bestond uit (je raadt het al) een ovenverse lasagne.

Heerlijk. Wat een zondag.