Net als vorig jaar beginnen met een excuses, de foto's van het jubileum staan nog niet online, 1200 stuks moeten eerst nog uitgezocht worden. Bon, dan een kort verslag van de eerste wintertocht, traditioneel met startpunt bij Wim van Lier. Ver weg voor de meesten onder de winterfietsers, maar gelukkig zijn de honden deze keer opgesloten in de garage en is Lidian, zoals altijd, gewoon weer te laat.
Een flinke opkomst, zie de groepsfoto geschoten op de plek waar het banaantje gegeten werd. Te laat volgens enkelen, op tijd volgens anderen en wat een enkeling betreft, een onnodige handeling, het stoppen an sich. Zei wat het zei, Wim had, wederom, traditiegetrouw een mooie route uitgezet van een fikse 75plus kilometer. Waarschijnlijk had Wim de hoop dat de fietsers, na de mistige beginrit van vorig jaar, niet in de gaten zouden hebben dat er een rondje extra aan geknoopt werd.
Helaas voor hem werd het opgemerkt, enkele deelnemers aan de tocht zaten er, na een kilometer of 50, al flink doorheen. Winterfietsen is niet voor mietjes en zeker zwaarder dan een gewoon zomerritje. Het kan, niet iedereen is even goed getraind de winter ingefietst, de verwachting is dat met een tocht of twee, drie, de conditie van eenieder weer op pijl is en we als een bontgekleurd gezelschap door een koud, bladerloos landschap kunnen vliegen.
De eerste die zich wist te melden voor de nazit was Henk Ta., bijzonder, omdat deze besnorde mecanicien nog niet in het peloton gespot was. Net als zijn Ipie, we hadden zeker gemerkt als zij meegefietst was. Dan was er wis en waarachtig geen tijd geweest voor een banaantje, maar hadden er dampende borden hete soep gestaan.
Rest nog om winterfietsorganisator Wim (is hij al eens LvV geweest?) en zijn Joke te danken voor de verzorging. Een dank die ook opgaat voor eerdergenoemde Ipie, zij had na de tweede rit de soep warm staan. We wachten nu nog op een warme verzorging onderweg, hint, hint...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten