Mallumsemolentocht

De eerst start bij Chez Nous na de brand. Een bijzonder moment, want niet alleen is dat ieder jaar weer een teken dat de vakantie voorbij is, het is voor de fietsers een gespannen moment. Hoe is het met onze permanence? Is er nog iets van over, kunnen we er nog terecht?
Dat is al snel duidelijk. Nee, ons zondagse honk is nog niet in gebruik. Binnen is nog steeds een doordringende brandlucht te ruiken en het hele gebouw is leeg. Gelukkig schijnt de zon en kan de koffie buiten gedronken worden.
Tijdens de koffie wordt er eens goed rondgekeken, hoe zijn we de vakantie uitgekomen. Kilo's zwaarder/lichter, niet gefietst of juist voor gek en onwies getraind. Het is snel duidelijk, Anja heeft geen meter op de racefiets getrapt in haar vakantie. Haar mooie Gitane zit onder centimeters stof en het is lang geleden dat de banden lucht gezien hebben.
Besloten wordt in één groep op pad te gaan, zo aan het eind van de vakantie is er een hoop te bespreken en is het wel gezellig om rustig te beginnen. Een mooie binnendoorroute naar de Mallumse molen en dan net zo mooi weer terug, een kilometer of 60. Eén voor een rijden de fietsers weg van onze permanence, maar al snel lijkt een breuk aanstaande.


Vooral rijden een aantal heren net dat ene tandje harder dan de rest. Dat merkt ook Herman die eens achterom kijkt en ziet dat er een gat dreigt te ontstaan. De zweetdruppels van zijn voorhoofd vegende laat hij zich afzakken. Aan de horizon blijven de twee overgebleven heren als twee lichtgroene stipjes nog lang zichtbaar, maar na een tiental keren links en rechtsaf geslagen te hebben zijn ze verdwenen.
We zetten de tocht dus voort zonder John B. en Hans V. en rijden over prachtige weggetjes richting het Eibergse. Bij de molen maken we een bananenstop met groepsfoto. Circusman Hans R. heeft ook werkelijk overal verstand van, want hij geeft uitgebreid uitleg over de werking van de Berkelsluis en het verschijnsel luie schipper. Na een korte pauze, waarin vooral genoten werd van het uitzicht, fietsen we verder.
Op de weg van Beckum naar Höksebargen ontstaat een sprintstrijd die doorgaat ook als een van de deelnemers een pauze in(p)last. Deze kale webmaster kan vervolgens als een gek achter de rest aanjakkeren, "vindt ie leuk" aldus deskundige Wouter A.. Eenzelfde demarrage ontstaat als diezelfde kale in de buurt van het thuishonk achterblijft om een geloste fietser terug te brengen.
Het maakt niet uit, de nazit is zonnig en gezellig. Er wordt een ode aan Ruud en Gerrit S., op weg naar Santiago de Composthoop, gebracht en de glazen worden nog eens gevuld. Een waardige afsluiting van een mooie zondagtocht.

Hulde!