Het zal de gezondste tocht worden ooit gereden door deze vereniging. Met dank aan groenteboer Willem die onlangs een keertje meefietste en gul een doos mandarijnen doneerde. De club gaat dan ook op pad met zakken vol oranje vitaminebommen en er gaat harder gereden worden dan ooit!
De viezemientjes zijn hard nodig, een strenge wind lijkt de 23 mm banden vast te plakken aan het wegdek en vanaf het vertek van de permanence is het direct stoempen geblazen. Voor de “snellen” is er binnen een halve minuut een onoverkomenlijk probleem. Een vermoedelijk actieve ambtenaar heeft de achterband van Marcel M. voorzien van een vers nietje en hij heeft een leegloper.
De snelheid is er direct uit blijkt als de “langzamen” zonder te stoppen inhalen. Hoe socialer ging het een paar weken geleden nog op de marathonzondag. Daar werd door alle deelnemende leden gestopt bij een lekke band. Er werd zelfs vanuit het ene team pomphulp aangeboden aan het andere team.
De band wordt vervangen en Marcel blijkt zelf over de beste pomp te beschikken, keihard is zijn aandrijfrubber en de tocht wordt hervat. Met hoge snelheid gaat het richting Diepenheim-Goor. Bij de laatste plaats wordt de Kerkstraat, de straat waar werkelijk alles wat het daglicht niet kan verdragen plaatsvindt, met een grote boog gemeden. In plaats daarvan gaat het met hoge snelheid langs het kanaal. Snelheden tegen de 50 worden moeiteloos uit de mouw geschud. Dit tot grote schrik van de eenmansband Hans R.. Deze vroegere dikkebandenracer die tegenwoordig woonachtig is in de Bondsrepubliek is voor het eerst mee met dit gezelschap nobele hardfietsers en hij heeft het zwaar. Toch blijft hij onverstoorbaar met de handjes los op het stuur doorfietsen.
De kasseienstrook van Oele is vergelijkbaar met sectie 5 of 6 in de befaamde klassieker Parijs-Roubaix. Het weer is echter wat beter en de kasseien, ook wel kinderkopjes genoemd, worden in vliegende vaart genomen. Het geluid van acht renners, als dwazen rammelend over het hobbelige wegdek, doen de bewoners verschrikt opkijken vanachter de zondagse lunchdis.
Het tempo ligt hoog, de eindspurt is heftig en de “snellen” zijn dit maal zelfs eerder bij de permanence dan de anderen. Opvallend is dat de oranje bollen van Van Dijk opnieuw populair zijn. Tenminste, totdat de dampende ballen van Danielle tevoorschijn komen. Het wordt stil en het enige geluid dat nog klinkt is het gerommel van patatvorkjes in een plastieken soepkom.
Als het tijd is om huiswaarts te keren mist er een fiets! Het is de Kanondale van onze beroeps, Ronald. Aan de vooravond van zijn groene week geeft Lex zijn fiets een goede schoonmaakbeurt.
Tenslotte moet onze Ronald door de modder kruipen, niet zijn fiets. En neem het aan van een man met een scherpe blik, de Kanondale is vies!
Goed om te weten dus, fietsen schoonmaken, dat doet Lex dus vanaf nu. Hulde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten