Erg mee zit het de winterfietsers dit seizoen niet. De ene na de andere tocht wordt afgelast vanwege barre weersomstandigheden. Diezelfde barre omstandigheden worden uw blogmeester de tweede zaterdag van 2010 fataal. Na een gezellig etentje bij Voorzitter Ronald op de elfde verdieping waar ook bestuurslid Wouter met ega bij aanwezig is, gaat het mis.
Een verslag dat ook al te lezen was op mijn eigen site omschrijft wat er gebeurde:
Zondag: Ik ben soms een te brave borst. Remmen voor een rood verkeerslicht. Vanaf nu kan ik dat iedereen afraden tijdens weersomstandigheden als deze. Ik knal keihard met de Strida tegen het wegdek. Een stadsbus kan me net nog ontwijken, verneem ik later van Corine, en als ik probeer op te staan weet ik dat het mis is. We lopen naar de eerste hulp, geen moment bij nagedacht een ambu te bellen. Direct krijg ik pijnstillers en even later sta ik voor de röntgenmachine. De conclusie is snel getrokken, breuk bovenarm, net onder schouder. Geen gips, alleen een sling en de opdracht te rusten. En dat doe ik dan maar. Op de bank, met Corine als de perfecte verpleegster die over mij waakt met al haar nachtrust. ik kan niets zelf, opstaan en verder, hulp heb ik nodig. Tot zover.
Maandag: The medicine is kicking in, dat kan ik zeggen. Zolang ik op tijd inneem gaat het redelijk en kan ik ook een kort dutje doen. Bewegen, al is maar iets verschuiven is tricky en doet pijn. Laat het maar snel over zijn.
Mijn winterseizoen is over, niet eerder dan met twee, tweeënhalve maand mag deze fotograferende fietser of andersom niet op den ros (als een goed fietskluplid betaamt was de eerste vraag aan de dokter op de eerste hulp; "wanneer mag ik weer fietsen?". Met een beetje geluk valt dat samen met de jaarvergadering en eerste tocht. Inmiddels heeft de "langzame ploeg" bij monde van Klaas toegezegd de revalidatie op de fiets te willen begeleiden.
Het ziet ernaar uit dat de breuk goed heelt, de zware pijnstillers, die de muziek van Wim M. een heel nieuw inzicht geven, zijn op en niet meer persé nodig. Voorzichtig begin ik ook te revalideren en hoop snel weer op het bokje te zitten.
Dank wil ik uitspreken aan alle steunbetuigingen die ik van de klup heb mogen ontvangen. Kaarten van enkele fietsers, maar zeer zeker ook van enkele van hun lieftallige echtgenotes (de inhoud blijft vertrouwelijk en ik zal mij altijd beroepen op een journalistiek zwijgrecht), bezoekjes (die zeker ook als doel het leegdrinken van de bierkelder inhielden), telefoontjes en mailtjes. Een hart onder de riem is in omstandigheden als deze zeer welkom.
Elk nadeel heb z'n voordeel oreerde Johan C. ooit eens en hij heeft gelijk. Met dank aan Henk Te. beschik ik inmiddels over het complete kluparchief, maar liefst 10 multomappen vol. Komende week verdiep ik me in de fotomappen. Ter voorbereiding daarvan worstel ik door twee mappen vol jaarverslagen.
Het werpt een hoop nieuw licht op de bestaansgeschiedenis van onze vereniging.
Het is mijn bedoeling om het fotoboek met de klupgeschiedenis ten tijde van de jaarvergadering af te hebben. Met een streefprijs van rond de 20 euro moet dat een boekwerk worden dat iedereen met graagte in zijn of haar kast heeft staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten