Om tien uur is de opkomst nog niet groot. Henk Ta., gastheer Wouter, uw fietsfotoblogman en de mededeling van Lidian dat ze met lekkebandenpech onderweg is. Als de ploeg om half elf op pad gaat is de samenstelling nog niet anders, er is hoogstens wat meer koffie in gegaan omdat de volle pot over drie man verdeeld moest worden.
Het is wel de vier jongste leden van de winterklup die de kou vandaag trotseren. En koud is het, rond het vriespunt met overal op straat bevroren plassen. Een ronde om Enschede heen, met meerdere grensovergangen is de bedoeling. Vanwege de kleine samenstelling staat het experiment voorop, er wordt dus volop gefietst over kleine smokkelpaadjes, vol blubber, ijs en viezigheid.
Bij de eerste sneeuwvlokken en het banaantje komt Lidian met een verrassende mededeling. Niet alleen had ze bandenpech, uit haar zadeltasje komt een borrelglas, gevolgd door de mededeling dat het morgen haar verjaardag is en ze vast wil trakteren. Dan schenkt ze de eerste borrel in. Met de kou en sneeuw die ons inmiddels om de oren vliegt geen onwelkome traktatie, die zich enkele kilometers verderop herhaald.
De laatste lange en koude kilometers leren de jonkies wat echt winterfietsen is. Over de kale weilanden vliegt de sneeuw in steeds groter wordende vlokken in het gezicht en zijn we allemaal blij met de door de AOB verstrekte groene nekbedekkers. Bij Wouter aan de Pauperlanden staat de snert klaar. De lepel blijft recht overeind staan, idee van kok Daniëlle. Uiteindelijk blaast iedereen door de natte sneeuw de aftocht.
Het is wel de vier jongste leden van de winterklup die de kou vandaag trotseren. En koud is het, rond het vriespunt met overal op straat bevroren plassen. Een ronde om Enschede heen, met meerdere grensovergangen is de bedoeling. Vanwege de kleine samenstelling staat het experiment voorop, er wordt dus volop gefietst over kleine smokkelpaadjes, vol blubber, ijs en viezigheid.
Bij de eerste sneeuwvlokken en het banaantje komt Lidian met een verrassende mededeling. Niet alleen had ze bandenpech, uit haar zadeltasje komt een borrelglas, gevolgd door de mededeling dat het morgen haar verjaardag is en ze vast wil trakteren. Dan schenkt ze de eerste borrel in. Met de kou en sneeuw die ons inmiddels om de oren vliegt geen onwelkome traktatie, die zich enkele kilometers verderop herhaald.
De laatste lange en koude kilometers leren de jonkies wat echt winterfietsen is. Over de kale weilanden vliegt de sneeuw in steeds groter wordende vlokken in het gezicht en zijn we allemaal blij met de door de AOB verstrekte groene nekbedekkers. Bij Wouter aan de Pauperlanden staat de snert klaar. De lepel blijft recht overeind staan, idee van kok Daniëlle. Uiteindelijk blaast iedereen door de natte sneeuw de aftocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten