Zondag 5 oktober 2008, tijdstip: 09.15, locatie: huize Gerrit M., weersomstandigheden: regen, conclusie: er wordt niet gefietst! De voorspellingen zijn ook niet goed en op de buienradar is ons land niet te zien onder een dikke grijze laag. De leden van de OSVVE draaien zich nog een keer om. Behalve één lid, onze gehaktballenverzorger Wouter. Hij gaat op de fiets richting Chez Nous.
Vol verbazing, dat wel. Hij heeft zojuist een sms-je gehad van zijn voormalige buurman, de kale fotofietser. In het sms-je wordt gerefereerd aan koude ballen vandaag. Wouter heeft bij het lezen van het bericht eens diep gezucht en is op pad gegaan. "Grr, wil die gek vandaag met dit weer toch op pad?"
De afzender van het bericht ligt inmiddels, zich van geen kwaad bewust, weer languit in bed. Hij heeft geen idee wat hij allemaal heeft aangericht. Ondertussen is een natgeregende Wouter bij Chez Nous aangekomen. Er zijn een paar mountainbikers, geen kale ex-buurman te zien. Om 10.15 uur heeft hij er gnoeg van. Hij gaat naar huis. Grumbel!
Later die dag wordt duidelijk wat er is gebeurd. De verwijzing naar de koude ballen, met regen komt er niemand en zullen ze wel in de koelkast/vriezer blijven liggen, is door de gehaktballenverzorger geinterpreteerd als koude ballen in de broek op de fiets. Het gezegde "waar het hart vol van is..." gaat hier zeker op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten