OSVVE

De rit gaat direct de grens over. Niet verwonderlijk voor een startpunt met uitzicht op de grenspaal, onze Ad zou een beetje gek zijn en de andere kant op fietsen! Een kort stukje busbaan, een klein stukje smokkelpad en al snel is duidelijk welke richting het op gaat.
Het is een recordwinterploeg vandaag. Maar liefst twaalf man en één vrouw hebben hun kans gegrepen om in de stralen van een vroege lentezon op de fiets te stappen. Zelfs onze Wim van L., die vandaag op zijn stalen ros zijn 41ste trouwdag viert! Met nieuwe en zojuist voor deze heugelijke dag gekregen overschoentjes straalt hij vanmorgen het meest van allen.
In een stevig tempo fietsen we richting het Duitse Heek, over prachtige weggetjes die af en toe wel erg aan Frankrijk doen denken, zo slecht is het wegdek. We stoempen er zonder problemen overheen. Het is onderweg goed te merken dat het mooi weer is, half Duitsland heeft ervoor gekozen om er ook eens gezellig op uit te trekken. Links en rechts klampen de handen zich nog wat steviger om het stuur, onze fietsen pakken ze niet weer af!
Na een kilometer of dertig stoppen we voor een banaan. In de verte is de bult van Schöppingen te zien. In het peloton klinkt rumoer. De bult lonkt maar onverbiddelijk slaat de ploeg een andere richting in. Even dreigt de revolutie uit te breken, maar als er met steeds hogere snelheid in de richting van de soep wordt gereden wordt het stil.
En niet voor niets, in huize Ad smaakt de erwtensoep uitstekend. Wat een geluksvogel onze duikelaar Ad, dat hij deze soep altijd mag verorberen. En als we even later allemaal buiten in de zon zitten, is de dag volmaakt.

Eén klein minpuntje. De lekke band van de altijd zo nijvere John B., niet alleen krijgt hij het voor elkaar lek te rijden, nog geen honderd meter nadat Jan V. en Henk T. de ploeg verlaten hebben. Ook de reserveband die hij bij zich heeft is net zo lek en blijft dito plat. Hij voelt het meteen al; "dit ga ik nog vaak horen". En inderdaad John, dit ga je nog vaak horen!