spettertocht

Terwijl Lex in een warme sportschool rondjes draait op een spinningbike zwoegen zeven fietsers over natte, gladde wegen vol viezigheid. Het is tijd voor ronde vier van het winterfietsseizoen. Na krap vijf kilometer ziet geen van ons er nog fatsoenlijk uit. Vooral de spray van de voorganger is af en toe zo erg dat het tijdens een van de vele buien niet duidelijk is waar de viezigheid vandaan komt. Komt het van boven of komt het van onderen?
Het is wel een leermoment. Sociaal winterfietsen betekent een tripje naar de fietsenboer om daar een spatschermje aan te schaffen, het liefst model mountainbike, lekker breed. Niet alleen blijft je eigen achterste hiermee droog, ook voor degenen die in het kielzog verkeren is het wel zo fijn. De smaak van koeienstront op een buitenweg, die ken je wel na één keer proeven.
Uiteindelijk wordt het een rondje Beckum, Twickel, Zenderen, Saasveld, Deurningen, Oldenaal en ten slotte slaan we in Lonneker rechtsaf en maken we een triomftocht door de stad naar het gasthuis van deze zondag.
Daar slaat de schrik om het hart van alle fietsers. Vanuit de woonkamer van Hans V. klinkt klagelijk gezang, het gaat door merg en been. Wat heeft deze man, behalve zijn illegale deelname aan niet nader te noemen fietstochten, nog meer te verbergen? De komst van zeven vieze, smerige en stinkende fietsers maakt snel een einde aan het gegil. Het bleek een oefenpartijtje klassiek, een cantate van Händel te zijn, opgevoerd door een aantal verschrikte dames.
Gelukkig maakt de erwtensoep in combinatie met de boodjes bapao een hoop goed. En vanaf nu zijn er bierglazen in huize V.