OSVVE: Zondag 25 oktober

Het is de laatste keer dat er een reguliere zondagtocht verreden kan worden. Dat noopt tot cyclistische honger. En helemaal als het weer van en bijzondere omstandigheid is: Volop zon, geen wind, droog, en bijna 15 graden. Er zijn dus heeeel veeeel fietsers………………in bed blijven

liggen, want we zijn maar met z’n zevenen. Ook Ronald is in bed blijven liggen, maar die heeft nat uurlijk een hele goede reden. Dit blijkt dan

ook als hij rond één uur binnenkomt en zijn kledij nog niet helemaal in orde heeft. En dan vraagt Wouter ook nog of er iemand zin heeft in harde worst…….

De tocht zelf was uiteraard ook van grote schoonheid en vol verrassingen. Ten eerste willlen alle snelle-groep fietsers (Lex en ErikJan) met de langzame groep mee. Deze groep bestaat voor een groot deel uit lieden die die week ook al mee hebben gedaan aan een

2-tal Reval-tochten. En dat was ook 70 km.

De tweede verrassing was dat Wouter het routeschema uit zichzelf ging

aanpassen en koos voor een 10 cm breed zandpad, door een soort van weiland. Daar had de oorspronkelijke route-uitzetter niet van terug, zag een kuil over het hoofd, voorwiel ging niet verder en de berijder maakte

een behoorlijke smac over het stuur en in het gras.

De derde verrassing was, dat we langs het Twente anaal zijn gefietst,

alwaar ondergetekende een afspraak had met tweetal OSVVE-ers annex schippers gezin, die ons op dat moment tegemoet kwamen varen. Zijn ze d’r eindelijk een keer bij op zondag, zitten ze op een boot !!

Zie foto.

De vierde verrassing was Jan Veldhuis. In de buurt van Beckum kwam plotsklaps een groene race-fietser ons tegemoet. Jan dus. Hij was wat laat in bed gekomen (nacht van de nacht) en was een uur later voor zichzelf gaan fietsen. Toeval? NEE ! Toeval bestaat niet, want de vorige keer dat er gefietst werd, was Jan ook alleen gaan fietsen en kwam hij

ook de OSVVE-ers tegen in de buurt van Oldenzaal.