De Markelo memorial

Waarschijnlijk voor de ik-weet-niet-hoeveelste-keer startte de traditionele tocht naar Markelo. Vanaf 1986 werd er in gure koude gefietst naar de 50e verjaardag van Jacob. Nu is het een memoriaal geworden. Ze worden oud, de heren.

Onze mystery guest, onaangekondigd, maar toch van harte welkom. John maakte een 8-tal compleet zodat we steeds met z'n tweeën naast elkaar kunt fietsen. Helaas werd er zeer onregelmatig gefietst dus dat twee naast elkaar werkte niet echt. John wierp zich met enige verbetenheid op als "lapman"

Vertrek zoals altijd vanuit Henk Te, die zorgde voor de koffie en ochtendgezelligheid. Maar hoe dan ook, de heren worden al wat ouder en de ochtenden zijn voorzichtige starten. Vooral voor onze buitenlandse gasten uit Griekenland en Thailand die ook flink moesten wennen aan de warmte in Nederland.
















Gelukkig, de eerste pauze was bij de Oelermolen alwaar de eerste praatjes echt van start gingen.
















Gerrit Meere had weer een bijzonder stukje route bedacht (is dat wel Nederlands?) Dwars door het bos in een richting waarvan een aantal dachten dat het de verkeerde kant opging.

















Potverdorie. Onze mysteryguest kreeg een lekke band. 30 jaar lang naar Markelo en nog nooit panne gehad, en nu dit. Gelukkig, hij had een bandje bij zich en een mecanicien. En toen begon een lange sessie.

De niet zo handige fietsers grepen de gelegenheid aan   om zich te laven aan de kippenpoten. Heerlijk! Jammer dat Jan niet aan zijn kluifje toe kon komen want het schoot maar niet op met die band. Een racefietsbandje past toch echt niet om een ander soort velg. De buitenband schoot er steeds weer af.
















Ook leuk. Iedereen had wel een fietspompje bij zich. Jammer dat er géén één fatsoenlijk pompte. Of lag het toch aan het bandje?

Gelukkig had nog iemand een goede binnenband waardoor het probleem als sneeuw voor de zon verdween en we na een half uurtje onze route konden vervolgen.

Hier doe je het voor……
































Aangekomen bij het reisdoel kregen we de gelegenheid om Jacob in alle luidruchtigheid te herdenken. Ook diverse andere mensen gingen overigens over de tong.

De steen van Jacob, bewaard door het Wapen van Markelo, omringd door de gulle glazen. En vele gedachten.

Cafe de Pot. Nostalgisch.

De terugreis in de schemerring. Prostaten beginnen op te spelen. Vermoeidheid begint zijn tol te eisen. De hongerklop ligt op de loer.

Gelukkig. Altijd is er wel een gelagkamer waar de reiziger tot rust kan komen. Fijn, na zo'n gure tocht door het donker met de wind tegen.