De tocht zelf was bijzonder mooi. Hans Rutjes had hem in zijn geheel op zijn GPS geïnstalleerd. Zo zou hij de route bepalen. Wat jammer dat hij vergeten was om "zandpaden vermijden" niet had ingevoerd. Want daarna gingen er meerdere mensen zich ontfermen over de juiste weg. En dat verhoogt de duidelijkheid meestal niet. Het bracht een van de deelnemers tot de verzuchting: "Daar heb je het weer, de mythe van de zelfsturende teams".
Bronkhorst als verzamelpunt voor beide groepen bracht niet veel gezamenlijke gevoelens. Maar dat gebeurde wel bij de fantastische permanence van Christel. Wat een verzorging en aandacht! In Lederhose (Robert) en Lederrokje (Christel) werden we niet alleen op Obstler (met peer) getrakteerd maar ook de barbecue was geweldig.
Dat dat allemaal niet op de foto staat in deze reportage ligt aan het gegeven dat de webmaster tijdens een poging om de achterzak van Hans R te fotograferen zijn telefoon bijna aan diggelen zag gaan op het asfalt. Daarna was de behoefte aan fotograferen danig verminderd, helaas. Wellicht komt er nog een fotografische aanvulling later.






Geen opmerkingen:
Een reactie posten