Lidian zat er toch wat onwennig bij. Als gastvrouw in haar positie kon ze (en wilde ze ...) geen aluminium of carbon ros bestijgen. En ook niet na de tijd een biertje drinken. Zij hield het bij Wieckse rosé bier zonder alcohol. Hoe vies wil je het hebben.....?
Aanzienlijk beter was de soep en de broodjes worst, gecombineerd met fijne muziek, een knisperende open haard waar je meteen een enorme gloeikop van kreeg, kortom de ultieme cooling down.
het fietsen zelf was een beetje hetzelfde als de laatste weken: er wilde maar geen eenheid in de groep groeien. Voortdurend viel het uiteen in kleinere groepjes die dan weer tegen de wind in moesten ploegen om bij te komen. Op de video zie je Wim en Henk vertwijfeld achterom kijken. "Waar blijven ze nou?"
En het was modderig op de weg. Dus de voorrijders bleven schoon, maar anderen hadden minder geluk.
Gelukkig werd er wel op Wim gewacht toen hij warempel een lekke band kreeg. "Versnelling opschakelen", reageerde Jan meteen. Natuurlijk deed Wim dat. Helaas, het ging om een voorwiel.
Na 60 kilometer was het welletjes geweest. Er kwamen nog een paar gezellige nazitters bij. Helaas was het adres van Lidian en Leon foutief vastgelegd. Wiebe viel dus de overburen lastig. Een smet op onze wielervereniging.
Het was de redacteur opgevallen dat er onder de die-hards mensen zijn die er meerdere fietsen op nahouden. Een voor de zomer én een voor de winter. Dus Wouter had een zinvolle invulling gevonden voor zijn zondagnamiddag. Hij prepareerde geheel zelf zijn winterfiets. Hulde!
Maar nu nog fietsen op zo'n fiets...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten