Ja, wat waren de weersomstandigheden voortreffelijk, wat was de organisatie perfect, wat was de haring vet, wat was de route weer fijn. Maar zo begon het niet.........
Al na anderhalve kilometer ontstond er een frontale botsing tussen Wouter en een Aziatische mevrouw die spookreed. "Solly, solly, solly", zei ze.
"Dat zeggen ze nou godverdomme altijd tegen me", riposteerde de getroffen en woedende Wouter.
Daarna werden er telefoonnummers gewisseld, fietsen opgeknapt en schaafwonden bekeken. Van de schade gaat onze jonge fietser nog een fijn stalen ros verwerven.
Nu kunnen we de gids oppikken. Klaas had al een tijdje geduldig gewacht op de groep. Hij zou wel vaker moeten wachten.......
Speels als ze zijn gaan een aantal jonge ouderen een beetje spelen in de speeltuin tijdens een door het bestuur gefaciliteerde versnapering. Wat een bestuur!
Gerrit Dijkhuizen had vooraf een tip gegeven over een mooi stukje route. Dat bleek te kloppen, want het was mooi fietsen zo langs de dijk. Wel wat eng door al die schapenpoortjes, en de stank was soms ook niet te versmaden.
Eenmaal boven op de berg werd het tijd voor een staatsieportret. Ondanks intensieve instructie van Erik Jan lukte het de arme vrijwilliger niet om iedereen op de foto te krijgen.
Op de terugweg ook maar weer geprobeerd of een toevallige voorbijganger in staat zou zijn om een groepsfoto te maken waar iedereen bij op staat. Helaas......
Ook hier hielp instructie door onze Twitteraar niet.
Dit is 'm (tenminste de beste)
Boven de 100 kilometer gaan andere krachten een rol spelen, maar de groep hield zich goed. Er dreigde nog een calamiteit te ontstaan toen onze Herman gestoken werd door een weps. Hij was allergisch maar had geen pilletjes bij zich. Gelukkig bracht Ruud uitkomst, hij heeft ook erg veel last van insectenbeten en heeft dus preventieve medicatie op zak. De neus van Herman werd er niet beter op.
Het duurde maar een kwartier om de Haaksbergerstraat over te steken. Dat maakte dat we later aankwamen dan verwacht.
Maar toen we er waren kwam dan toch de ultieme beloning: Bier en haring:
Ondertussen was Ineke er om Herman met veel liefde te behandelen aan zijn gok. De foto laat zien dat Herman een echte flinkerd is.
Onze routeman heeft niets aan het toeval overgelaten. De hele tocht is netjes uitgeschreven. Jammer dat eigenwijze fietsers zich niet altijd aan de aanwijzingen houden. Hulde desondanks voor Klaas.
Het bestuur zou het bestuur niet zijn als er gepaste aandacht werd besteed aan de gastvrouw. De inwendige mens werd op allerlei manieren verwend. Een kleine blijk van dank was op zijn plaats.
Volgend jaar weer. Nu begint het gewone fietsseizoen weer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten