Het is de omgekeerde wereld. Alvorens de zondagse tocht aan te vatten is er een bijzonder moment als uw fietsende verslaggever gehuldigd wordt met een gele trui. Een trui die ooit toebehoorde aan Tour de France winnaar Joop Z. en volgens de overlevering via diverse kanalen in de klup terecht kwam
Dat afgehandeld is het tijd om op fietse te gaan. De zon schijnt volop, het is warm, hier en daar zijn al opgestroopte korte broeken te zien, fietsen zijn voor het eerst voorzien van extra bidons en, op één enkele uitzondering na, is geen jas meer te zien. De uitzondering is natuurlijk onze circusartiest Hans R.. Deze voormalige wedstrijdfietser blijft, ondanks tropische temperaturen, in het lang en met een dikke jas aan rondfietsen. Het wordt misschien eens tijd dat het bestuur hem een echte OSVVE tenue aanbied.
De dikgeklede fietser gaat deze keer niet mee met de “snelle” groep mee, maar kiest voor een wild gezelschap van vrolijke gekleurde wielrijders die zeker en vast het Twentse op stelten gaan zetten. Opvallend is de aanwezigheid van Jan V.. Niet vanwege zijn fysieke aanwezigheid, meer vanwege zijn verschijning. Hij draagt vandaag wel de oorspronkelijke groene OSVVE broek, maar heeft een (belegen) shirt van concurrerende wielervereniging Het Oosten aangetrokken. Alsof hij hinkende op twee gedachten van huis is gegaan, met de overtuiging welkom te zijn bij beide verenigingen. Bij ons is hij welkom, dat weten we zeker. of hij bij Het Oosten ook welkom is, het schijnt dat de dubbelleden niet zo goed liggen daar. iets met het onttrekken aan klupactiviteiten.
Al dit besproken bij een kop koffie in de zon is het tijd om dan ook daadwerkelijk op pad te gaan. De “snellen” vertrekken deze keer zonder lekke band en de “langzamen” gaan ongetwijfeld hun eigen doldwaze avonturen beleven.
Hans V. is de routeman van het snelle peloton. De rit gaat in een fiks tempo in de richting van Markelo. Groot is dan ook de verbazing als de puist die in het landschap oprijst de Needse Berg blijkt te zijn. Blijkbaar is er onderweg iets mis gegaan. Geen probleem, de route tot aan dit punt is er een van een ongelofelijke schoonheid en als we geen problemen hebben met een Markelose Berg, dan zeker niet met deze. De race naar de top begint en daar is de tijd voor het banaantje en wat gezeik. Het laatste klinkt zowel vanaf het bankje als vanuit de achtergrond.
Dan roetsjen we naar beneden en vangen aan met de Ruckfahrt. Die gaat opnieuw over prachtige, zonnige, warme Twentse weggetjes naar de permanence. Daar schijnt diezelfde zon, maar is de sportdrank lekker koel en zijn de (gehakt)ballen warm. Het is alleen even wachten op de sleuteldrager die met de ‘langzame” groep op pad is. Een telefoontje naar dit peloton levert de informatie op dat ze “nu al” bij Beuningen of Deurningen zitten en “snel” terug zijn.
Bij het horen van die informatie stapt kunst- en tuinman Wim op de fiets. “Dat biertje kan ik beter thuis drinken” mort hij en is weg. Het zal niemand verbazen dat binnen 20 seconden het hele langzame peloton breed grijnzend de hoek om komt zeilen. Zo gaat dat bij de OSVVE. Jammer dat RTVOost documentairemaakster Jouke er niet is om dit moment vast te leggen.
Dat afgehandeld is het tijd om op fietse te gaan. De zon schijnt volop, het is warm, hier en daar zijn al opgestroopte korte broeken te zien, fietsen zijn voor het eerst voorzien van extra bidons en, op één enkele uitzondering na, is geen jas meer te zien. De uitzondering is natuurlijk onze circusartiest Hans R.. Deze voormalige wedstrijdfietser blijft, ondanks tropische temperaturen, in het lang en met een dikke jas aan rondfietsen. Het wordt misschien eens tijd dat het bestuur hem een echte OSVVE tenue aanbied.
De dikgeklede fietser gaat deze keer niet mee met de “snelle” groep mee, maar kiest voor een wild gezelschap van vrolijke gekleurde wielrijders die zeker en vast het Twentse op stelten gaan zetten. Opvallend is de aanwezigheid van Jan V.. Niet vanwege zijn fysieke aanwezigheid, meer vanwege zijn verschijning. Hij draagt vandaag wel de oorspronkelijke groene OSVVE broek, maar heeft een (belegen) shirt van concurrerende wielervereniging Het Oosten aangetrokken. Alsof hij hinkende op twee gedachten van huis is gegaan, met de overtuiging welkom te zijn bij beide verenigingen. Bij ons is hij welkom, dat weten we zeker. of hij bij Het Oosten ook welkom is, het schijnt dat de dubbelleden niet zo goed liggen daar. iets met het onttrekken aan klupactiviteiten.
Al dit besproken bij een kop koffie in de zon is het tijd om dan ook daadwerkelijk op pad te gaan. De “snellen” vertrekken deze keer zonder lekke band en de “langzamen” gaan ongetwijfeld hun eigen doldwaze avonturen beleven.
Hans V. is de routeman van het snelle peloton. De rit gaat in een fiks tempo in de richting van Markelo. Groot is dan ook de verbazing als de puist die in het landschap oprijst de Needse Berg blijkt te zijn. Blijkbaar is er onderweg iets mis gegaan. Geen probleem, de route tot aan dit punt is er een van een ongelofelijke schoonheid en als we geen problemen hebben met een Markelose Berg, dan zeker niet met deze. De race naar de top begint en daar is de tijd voor het banaantje en wat gezeik. Het laatste klinkt zowel vanaf het bankje als vanuit de achtergrond.
Dan roetsjen we naar beneden en vangen aan met de Ruckfahrt. Die gaat opnieuw over prachtige, zonnige, warme Twentse weggetjes naar de permanence. Daar schijnt diezelfde zon, maar is de sportdrank lekker koel en zijn de (gehakt)ballen warm. Het is alleen even wachten op de sleuteldrager die met de ‘langzame” groep op pad is. Een telefoontje naar dit peloton levert de informatie op dat ze “nu al” bij Beuningen of Deurningen zitten en “snel” terug zijn.
Bij het horen van die informatie stapt kunst- en tuinman Wim op de fiets. “Dat biertje kan ik beter thuis drinken” mort hij en is weg. Het zal niemand verbazen dat binnen 20 seconden het hele langzame peloton breed grijnzend de hoek om komt zeilen. Zo gaat dat bij de OSVVE. Jammer dat RTVOost documentairemaakster Jouke er niet is om dit moment vast te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten